Bedrijven die onder de Europese rapporteringsverplichting (NFRD of CSRD) vallen moeten bekendmaken hoeveel van hun omzet en uitgaven ‘duurzaam’ is. Wat duurzaam is en wat niet, wordt vastgelegd in de EU-taxonomie. Die Europese duurzaamheidsbijbel die in 2020 gelanceerd werd, treedt gefaseerd in werking.
Om de klimaatdoelstellingen van de Europese Green Deal te halen, wil de Europese Commissie de komende tien jaar minstens 1 biljoen euro aan duurzame investeringen in stelling brengen. Die financiering moet deels uit de eigen middelen komen en deels uit private hoek. Daarom ontwikkelde Europa een systeem om de duurzaamheid van bedrijven en investeringsproducten eenduidig zichtbaar te maken en met elkaar te vergelijken. De spil van dat systeem is de EU-taxonomie.
Als de EU duurzame investeringen wil aanmoedigen, moet eerst voor iedereen duidelijk zijn welke economische activiteiten duurzaam zijn en welke niet. Dat is de rol van de EU-taxonomie: consistente, objectieve criteria opstellen om te bepalen welke economische activiteiten als duurzaam gelden. Bovendien wordt met deze classificatie een gemeenschappelijke taal gecreëerd voor groene investeringen.
Om te worden opgenomen in de EU-taxonomie moet een economische activiteit voldoen aan vier vereisten:
Voldoen aan de technische screeningcriteria voor deze milieudoelstellingen (voorlopig zijn die enkel opgemaakt voor de doelen ‘klimaatmitigatie’ en ‘klimaatadaptatie’)
Geen significante schade toebrengen aan andere milieudoelstellingen – het Do No Significant Harm-principe of DNSH
De taxonomie onderscheidt drie types duurzame activiteiten:
In een eerste stap moeten ondernemingen aangeven of hun activiteiten ‘eligible’ (geschikt) zijn. Met andere woorden: komt de sector in aanmerking voor de EU-taxonomie? Momenteel is alleen nog maar een catalogus beschikbaar voor de milieudoelstellingen ‘klimaatmitigatie’ en ‘klimaatadaptatie’. De catalogus, die momenteel meer dan honderd activiteiten omvat in diverse sectoren, is opgebouwd aan de hand van NACE-codes.
Komt een economische activiteit niet voor in deze catalogus, dan komt ze niet in aanmerking en is ze dus niet ‘eligible’. Zo zijn koolmijnen, fracking en de tabaksindustrie voorbeelden van ‘non eligible’ activiteiten, die niet in de taxonomie zijn opgenomen en dus onder geen beding als duurzaam gecatalogeerd kunnen worden.
2. De ‘alignment’-check
Als een activiteit wel is opgenomen in de catalogus, dan moet je in de volgende stap aftoetsen of de activiteit ook in overeenstemming is (‘aligned’) met de EU-taxonomie en bijgevolg als duurzame activiteit bestempeld kan worden. ’Aligned’ betekent dat een activiteit achtereenvolgens voldoet aan de technische screeningscriteria, het DNSH-principe en de MSS-criteria.
3. Financiële KPI's berekenen
Bedrijven met activiteiten die aligned zijn, moeten volgende KPI’s berekenen:
4. Rapportering
Je rapporteert bovenstaande KPI’s in het duurzaamheidsverslag dat je als groot bedrijf verplicht bent uit te brengen in overeenstemming met de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD). Er is dus een rechtstreekse link tussen de CSRD, de rapporteringsrichtlijn, en de EU-taxonomie.
In een overzichtstabel geef je heel precies aan hoeveel procent van je omzet, CapEx en OpEx eligible/non eligible en aligned/non aligned is. Daarnaast documenteer je ook de inputs, outputs en het proces dat je volgde om de berekeningen te maken.
Al die informatie neem je op in het gedeelte van je rapport dat de milieu-aangelegenheden behandelt.
De EU-taxonomie wordt stapsgewijs ingevoerd:
Bedrijven die onder de CSRD vallen moeten alle KPI’s rapporteren vanaf 2026 (boekjaar 2025).
Voorbeeld: anaerobe digestie
Stel: je onderneming is gelinkt aan de activiteit anaerobe digestie (via je omzet of via een investering). Om daar correct over te rapporteren, zoek je die activiteit op in het EU Taxonomy Compass:
Raak je de weg kwijt in de EU-taxonomie, de CSRD en andere nieuwe verplichtingen in het kader van de Europese Green Deal? Wij begeleiden je stap voor stap. Neem contact met ons op via mail@pantarein.be.